Seminarium reżyserskie 5 WR/PR/SemRez5(k)
Dodatkowymi acz ważnymi celami zajęć jest rozwijanie kompetencji interpersonalnych w procesie artykułowania zrozumiałej, jasnej i spójnej wypowiedzi ( przedstawienie treści i struktury utworu) wobec krytycznego audytorium – tak jak to bywa na próbach w teatrze) i elastycznej obronie własnych poglądów ( czasem i narzucania własnej wizji spektaklu i jej egzekwowanie).
Realizacja w/w celów nauczania pozwoli studentom na twórcze i indywidualne konstruowanie spektakli teatralnych, umożliwiające widzom rozumienie interpretacji i przesłania spektaklu zgodne z zamierzeniami reżysera, spektaklu ubranego w niebanalną formę teatralną.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
K_W07 orientuje się w kanonie dramatu polskiego i światowego, począwszy od antyku po współczesne polimorficzne formy scenariuszy oraz w kanonie polskiej i światowej literatury pięknej
K_W10 określa główne kierunki i koncepcje filozoficzne w ich historycznym porządku, szczególnie w zagadnieniach korespondujących z problematyką teatru i dramatu, stanowiących ich myślowe i aksjologiczne zaplecze oraz dostarczających narzędzi do ich rozumienia i analizy
K_W11 wykazuje się znajomością podstawowych metod analizy i interpretacji różnych wytworów kultury właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie teatru i dramatu
K_U02 analizować dramat pod względem struktury formalnej, znaczenia, przesłania w kontekście wiedzy o kulturze, historii, psychologii społecznej i psychologii osobowości oraz odnajduje treści aktualne dla współczesnego widza; w nowatorski sposób interpretować tekst, wyrażając własny stosunek do rzeczywistości
K_U03 stosować techniki myślenia twórczego (heurystyczne) w określonych sytuacjach decyzyjnych, jak również wykorzystywać je do rozwoju własnej osobowości artystycznej
K_U04 skonstruować scenariusz, dokonać adaptacji dzieła literackiego, napisać utwór dramatyczny – zgodnie z regułami dramaturgicznymi, przekształcając je na język teatru, filmu, telewizji, radia
K_U06 posługiwać się konwencjami teatralnymi, stylistycznymi i metaforą teatralną w tworzeniu własnych koncepcji, opartych na niezależnej wyobraźni, intuicji i emocjonalności
K_U07 konstruować i realizować oryginalną, indywidualną, czytelną wypowiedź twórczą (przedstawienie teatralne, słuchowisko radiowe, mała forma filmowa i telewizyjna, video-art), zgodną z własną hierarchią wartości i subiektywnym postrzeganiem świata, używając niebanalnej formy; stworzyć własny język teatralny
K_U09 formułować w czytelny sposób i stawiać zadania artystyczne współtwórcom i ekipie technicznej; ocenić poszczególne etapy pracy, aby nadać im zaplanowany kierunek artystyczny
K_U10 zbudować zdarzenie teatralne, pozawerbalną strukturę konfliktu, określić działanie postaci, stosować wiedzę z zakresu konstruowania roli do prawidłowego budowania relacji interpersonalnych i napięć dramatycznych, opowiedzieć historię, używać czytelnych znaków scenicznych
K_U15 precyzyjnie formułować i stawiać zadania aktorskie, posługując się wiedzą na temat prowadzenia aktora i wykorzystywać metody K. Stanisławskiego, M. Czechowa, L. Strasberga, D. Donnellana, J. Grotowskiego i inni w różnych gatunkach i typach teatru
K_K04 przeciwdziałania negatywnym napięciom, jakie wiążą się z tworzeniem teatru, stwarzając współtwórcom poczucie bezpieczeństwa w ich pracy
K_K05 rozstrzygania problemów i prowadzenia negocjacji w sytuacji sprzeczności racji artystycznych, technicznych i finansowych
K_K07 krytycznej oceny odbieranych treści, samooceny oraz konstruktywnej krytyki w stosunku do działań innych osób
K_K08 efektywnego komunikowania się i inicjowania działań w społeczeństwie
K_K09 wypełniania roli społecznej absolwenta uczelni artystycznej
Kryteria oceniania
Efekt modułowy Formy sprawdzenia osiągnięcia efektu
Kryteria oceny i ich procentowy udział w ocenie końcowej
EM 1 znajomość literatury przedmiotu – 50%
udział w dyskusji – 50%
EM 2 Ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 60%
Ocena poziomu pokazu – 40 %
EM 3 Ocena poziomu samodzielności– 20%
Ocena poziomu wiedzy – 40%
ocena poziomu publicznego pokazu – 40%
EM4 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania– 35%
ocena wartości artystycznej wykonanej – 65 %
EM5 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50 %
ocena jakości technicznej wykonanej pracy – 35%
ocena samodzielności wykonanej pracy -15%
EM6 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50%
ocena stopnia zaangażowania w realizację programu – 30 %
ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 20%
EM7 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 50 %
ocena samodzielności wykonanej pracy – 30%
systematyczność w pracy – 20 %
EM8 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50 %
ocena samodzielności wykonanej pracy – 25%
systematyczność w pracy – 25%
EM9 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 50%
ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50%
Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach a właściwie nie są dopuszczalne, bo trzeba nadrobić nieobecność.
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
LEKTURY OBOWIĄZKOWE
1. Tadeusz Rittner, Wilki w nocy, w: Tadeusz Rittner, Dramaty, Warszawa 1966, t.2 ss.:255-360
2. Michaił Czechow „O technice aktora”, przeł. Marek Sołek, Kraków 2008 (i późniejsze).
LEKTURY UZUPEŁNIAJĄCE
1. Zbigniew Raszewski „Rittneriana” Państwowy Instytut Sztuki / Pamiętnik Teatralny 1956, z.
1(17).
2. Zbigniew Raszewski, Wstęp („Sprawa Tadeusza Rittnera”, „Życie Rittnera”, „Po śmierci Rittnera”) w: Tadeusz Rittner, Dramaty, Warszawa 1966, t.2, ss.: 7 – 51.
3. Tadeusz Rittner, Dramaty, t. 1-2, Warszawa 1966.
4. Konstanty S. Stanisławski „Rzeczywiste odczucie życia sztuki i roli” w: tenże „Pisma” t.4 „Artykuły. Fragmenty. Rozmowy” ss.241-273, Warszawa 1956.