Strategie dramaturgiczne w teatrze XX w. WSL/RTL/SDwTXXw-L
Studenci poznają wybrane współczesne teksty teatralne, których autorzy, wychodząc od formy dramatu typowego dla dziewiętnastowiecznego teatru mieszczańskiego, na różne sposoby próbują podważać i rozbijać jego struktury. Analizując i interpretując zarówno utwory dramatyczne, jak i scenariusze przedstawień, umiejscawiając je w szerszym kulturowym kontekście, studenci uczą się odczytywać wpisany w tekst projekt widowiska teatralnego, wskazówki dotyczące inscenizacji, reżyserii, aktorstwa etc.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
W zakresie wiedzy (W) student:
Jest wyposażony w rzetelne podstawy ogólnej wiedzy humanistycznej, ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy z zakresu historii teatru i dramatu (polskiej i europejskiej) w wieku XX (RW 2);
Zna i rozumie najważniejsze koncepcje i kierunki rozwoju dwudziestowiecznej dramaturgii i ma podstawową orientację w twórczości ich przedstawicieli (RW 4);
Wykazuje dogłębną znajomość stylów i kierunków rozwoju awangardy i neoawangardy, a także orientuje się w ich echach obecnych we współczesnej kulturze i sztuce (RW 11);
W zakresie umiejętności (U) student:
Rozumie istotę konstrukcji tekstu dramatycznego i potrafi samodzielnie oceniać możliwości jego adaptacji na potrzeby teatru (RU 2);
Umie swobodnie wypowiadać się (ustnie) na temat tekstów dramatycznych i sposobów ich scenicznej realizacji (RU 14);
W zakresie kompetencji społecznych (K) student:
Jest zdolny do samodzielnej analizy i interpretacji tekstu dramatycznego; potrafi wyszukiwać i weryfikować niezbędne w tym celu informacje (RK 1);
Jest zdolny do efektywnego wykorzystywania intuicji i wyobraźni podczas oceny możliwości scenicznych tekstu dramatycznego (RK 2).
Kryteria oceniania
– dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach;
– aktywne uczestnictwo w zajęciach;
– dodatkowa praca pisemna w przypadku niespełnienia powyższych warunków;
– egzamin ustny na koniec kursu (po dwóch semestrach)
Sem V- zaliczenie z oceną
Sem VI - egzamin
Literatura
1. Umberto Boccioni, Zielone śliwki, Decio Cinti, Prezent, Filippo Tommaso Marinetti: Areszt, Przeciw neutralizmowi; Walter Hasenclaver, Ludzie; Tristan Tzara, Serce na gaz;
2. Stanisław Ignacy Witkiewicz: Oni, Mątwa, Szalona lokomotywa;
3. Bertolt Brecht: Opera za trzy grosze, Marka Courage i jej dzieci;
4. Samuel Beckett: Czekając na Godota, Końcówka, Radosne dni;
5. Witold Gombrowicz: Operetka, Ślub;
6. Jean Genet: Pokojówki, Balkon;
7. Tadeusz Kantor, Wielopole, Wielopole;
8. Heiner Müller: HamletMaszyna, Kwartet;
9. Werner Schwab: Prezydentki, Czarujący korowód...;
10. Sarah Kane: Miłość Fedry, Łaknąć.
* lista lektur może ulec zmianie w wyniku rozmów ze studentami
1. John Louis Styan, Współczesny dramat w teorii i scenicznej praktyce, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1995.