Teatr polski po 1989 r. 1 WOT/M/TrPol89-Z
Treścią zajęć jest panoramiczne ujęcie zjawisk teatru polskiego ostatnich trzech dekad w perspektywie wybranych tematów i zagadnień o charakterze syntetyzującym, wyznaczających ramy narracyjne i zasilających krytyczną refleksję nad teatrem polskim po 1989 roku:
1. Partycypacja i praca kolektywna w teatrze – doświadczenia, możliwości, perspektywy, ewaluacja.
2. Polityczność. Teatr polityczny, zaangażowany i angażujący.
3. Krytyczność i postkrytyczność w sztuce i wokół sztuki.
4. Dyskursy emancypacyjne, równoprawność i równorzędność w teatrze i w narracjach o teatrze.
5. Krytyka instytucjonalna, teatr i władza, zagadnienia cenzury.
6. Ruch antyprzemocowy, #metoo, autobiografizm i polityki prywatności.
Metody i formy dydaktyczne:
Konwersatorium oparte na problematyzowaniu zjawisk artystycznych oraz dyskusji nad zagadnieniami szczegółowymi, konstruowanie ramy historycznej oraz proponowanie możliwych ujęć krytycznych.
Analiza i interpretacja źródeł, wyszukiwanie i zgłębianie ich kontekstów.
Konsultacje oraz korekta indywidualna przygotowywanych przez studentów prac i referatów.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
EM 1 Definiować główne tendencje i kierunki rozwojowe współczesnego teatru polskiego w kontekście pozateatralnym.
EM 2 Znać narzędzia i koncepcje teoretyczne służące do analizy zjawisk współczesnego teatru.
EM 3 Wiedzieć, jak przebiega proces historycznoteatralny na konkretnych przykładach.
Umiejętności:
EM 4 Wykorzystywać wiedzę dla konstruowania zróżnicowanych narracji na temat teatru współczesnego, dostrzegać światopoglądowy charakter i krytyczny potencjał narracji teatralnych.
EM 5 Analizować zjawiska teatralne w ich społecznych, politycznych, ekonomicznych wymiarach.
EM 6 Dostrzegać intertekstualny i multidyscyplinarny charakter zjawisk teatralnych.
Kompetencje:
EM 7 Uczestniczyć w dyskusjach o teatrze współczesnym z uwzględnieniem osobistych przekonań i umiejętnością ich uargumentowania.
EM 8 Dostrzegać procesualność zjawisk i powtarzalność mechanizmów historycznych w kontekście przemian generacyjnych.
EM 9 Formułować sądy i opinie w sposób krytyczny, ale ze zrozumieniem dla odmienności opinii i w perspektywie empatii.
Kryteria oceniania
Dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.
Egzamin odbywa się w formie wybranej przez osobę studiującą:
egzaminu ustnego lub pracy pisemnej na temat uzgodniony z prowadzącą.
Możliwe jest także zaliczenie przedmiotu przez poprowadzenie zajęć na jeden z uzgodnionych tematów.
Literatura
• Piotr Dobrowolski Teatr i polityka, Poznań 2019.
• Krystyna Duniec, Joanna Krakowska, Soc, sex i historia, Warszawa 2014.
• Stanisław Godlewski Towarzyszka broni. Strategie współczesnej polskiej krytyki teatralnej, Warszawa 2022.
• Piotr Gruszczyński Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim, Warszawa 2006.
• Dariusz Kosiński Teatra polskie, Warszawa 2010.
• Marcin Kościelniak Młodzi niezdolni, Kraków 2014.
• Jolanta Kowalska Spacer po barykadach, Warszawa 2015.
• Joanna Krakowska Demokracja. Przedstawienia, Warszawa 2019.
• Monika Kwaśniewska Między hierarchią a anarchią, Kraków 2019.
• Monika Kwaśniewska, Katarzyna Waligóra Teatr brzydkich uczuć, Kraków 2021.
• Grzegorz Niziołek Polski teatr Zagłady, Warszawa 2013.
• Dorota Sajewska Pod okupacją mediów, Warszawa 2012.
• Kolektywy teatralne, artystyczne i badawcze, Warszawa 2018.
• 20-lecie. Teatr polski po 1989 roku, Kraków 2010.
• Post-teatr i jego sojusznicy, red. Tomasz Plata, Warszawa 2016.
• antologie dramatów: Pokolenie porno (2003) i Made in Poland (2006) pod red. Romana Pawłowskiego
• Transfer! Teksty dla teatru, Warszawa 2015.
• Strategie publiczne, strategie prywatne. Teatr polski 1990-2005, red. Tomasz Plata, Warszawa 2006.
• Olga Drenda Duchologia polska, Kraków 2016.
• Monika Borys Polski bajer. Disco polo i lata 90, Warszawa 2019.
• Dariusz Kosiński Teatra polskie. Rok katastrofy, Warszawa-Kraków 2013.
• Paweł Mościcki Polityka teatru, Warszawa 2008.
• Igor Stokfiszewski Zwrot polityczny, Warszawa 2009.
• Karol Sienkiewicz Zatańczą ci, co drżeli. Polska sztuka krytyczna, Warszawa 2014.
• Polskie kino dokumentalne po 1989-2009, Warszawa 2011.
• Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna, Warszawa 2010.
• wybrane filmy fabularne i dokumentalne
• wybrane artykuły z "Dialogu", "Didaskaliów", "Teatru", „Notatnika Teatralnego”