Performans - seminarium 2 WOT/M/PerfSem2
Zakres poszczególnych tematów:
1. Pojęcie performansu i jego rozwój historyczny.
2. „Eksplozja teorii” i wyodrębnienie performatyki jako dyscypliny badań.
3. Dzisiejsze koncepcje performansu u najważniejszych jego badaczy.
4. Krajobraz performatyki dzisiaj.
5. Performatyczna analiza wybranych (zaproponowanych przez studentów) dzieł sztuk, których nie uważa się za performatywne, oraz różnorakich zjawisk kulturowych.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
student po zakończeniu kursu:
EM 1 - ma pogłębioną wiedzę o miejscu wiedzy o teatrze w systemie nauk humanistycznych i jej powiązaniach z innymi naukami, pozwalającą na integrowanie różnych dyscyplin naukowych K_W01
EM 2 - ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę na temat różnorodnych metodologii nauk humanistycznych oraz ich zastosowania w dziedzinie wiedzy o teatrze K_W03
EM 3 - ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę o teoriach teatru i doktrynach teatralnych K_W06
Umiejętności
student po zakończeniu kursu
EM 4 -- posiada pogłębione umiejętności badawcze, pozwalające na samodzielne formułowanie i rozwiązywanie oryginalnych problemów, z uwzględnieniem krytycznej analizy stanu badań, również w perspektywie interdyscyplinarmej K_U03
EM 5 - posiada umiejętność syntetycznego i interdyscyplinarnego łączenia i wykorzystania wiedzy z innych nauk humanistycznych i społecznych K_U04
EM 6 - jako uczestnik dyskusji – panelu – dysputy naukowej potrafi zaprezentować oryginalne stanowisko, pogląd bądź hipotezę, wsparte gruntowną wiedzą K_U07
Kompetencje personalne i społeczne
student po zakończeniu kursu:
EM 6 - ma pogłębioną świadomość poziomu własnej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę dalszego kształcenia i rozwoju, inspiruje i uczestniczy w działaniach edukacyjnych K_K01
EM 7 - upowszechnia nowe dokonania teatralne oraz aktualny dorobek wiedzy o teatrze K_K06
Kryteria oceniania
Uczestnictwo w dyskusji – 100 %
Literatura
1. Podstawowa:
1. MARVIN CARLSON, Performans. Tłum. Edyta Kubikowska, PWN, Warszawa 2007.
2. ERIKA FISCHER-LICHTE, Estetyka performatywności. Tłum. Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera, Księgarnia Akademicka, Kraków 2008.
3. TOMASZ KUBIKOWSKI, Aktor i performer, w: Dwóchsetlecie Szkoły Dramatycznej w Warszawie 1811-2011, red. Anna Kuligowska-Korzeniewska, Akademia Teatralna, Warszawa 2011.
4. JON MCKENZIE, Performuj albo… Tłum. Tomasz Kubikowski, Universitas, Kraków 2011.
5. RICHARD SCHECHNER, Performatyka. Wstęp. Tłum. Tomasz Kubikowski, Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2006.
2. Uzupełniająca:
1. JAMES LOXLEY, Performatywność i teoria performansu. Tłum. Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera, „Didaskalia” nr 101, luty 2011.
2. MATEUSZ BOROWSKI i MAŁGORZATA SUGIERA, Porządkować czy problematyzować, „Didaskalia” 2011 nr 101.
3. PIOTR MORAWSKI, Przeszłość performansu albo jak nie narodził się teatr, „Dialog” 2012 nr 5.
4. PATRICE PAVIS, Współczesna inscenizacja. Źródła, tendencje, perspektywy. Tłum. Piotr Olkusz, PWN 2011, rozdz. III.
5. MAŁGORZATA SUGIERA, Być jak baron Münchhausen czyli performatywność i performatyka, „Dialog” 2012 nr 5.