Źródła nowoczesności WOT/M/GTP/ZrNow
Zakres poszczególnych tematów:
1. Ogólne wprowadzenie do tematyki: co to jest nowoczesność?
2. Teologiczne korzenie epoki nowożytnej: proroctwo Joachima da Fiore
3. Narodziny nowożytnego Erosa: mit Tristana i jego przemiany
4. Reformacja i powstanie kapitalizmu: praca jako nowa asceza
5. Miłość romantyczna i jej granice: motyw Fausta, od Marlowe’a do Goethego
6. Pochwała rebelii: Szatan, Cromwell i Raj utracony Johna Miltona
7. Imperatyw działania: Manifest komunistyczny Karola Marksa
8. Nowoczesność rutyny i przygody: Marshall Berman
9. Nowoczesność jako źródło cierpień: Zygmunt Freud
10. Podsumowanie
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2020/21-Z: | W cyklu 2017/18-Z: | W cyklu 2021/22-Z: | W cyklu 2019/20-Z: | W cyklu 2018/19-Z: |
Efekty kształcenia
reżyseria
K_W02 interpretuje filozoficzne przesłanki dla historycznie i paradygmatycznie odrębnych koncepcji starożytnego, nowożytnego i współczesnego dramatu europejskiego oraz europejskich zjawisk teatralnych, odczytuje i identyfikuje toposy oraz transformacje tradycyjnych form lub motywów we współczesnych inscenizacjach
K_W07 orientuje się w kanonie dramatu polskiego i światowego, począwszy od antyku po współczesne polimorficzne formy scenariuszy oraz w kanonie polskiej i światowej literatury pięknej
K_W08 orientuje się w głównych nurtach, tendencjach, stylach i teoriach poszczególnych dyscyplin sztuki w ich historycznym porządku i dostrzega ich ścisłe powiązanie z teatrem
K_W09 wykazuje się uporządkowaną wiedzą ogólną z zakresu historii i teorii literatury, historii teatru, historii powszechnej, antropologii kultury, historii obyczaju, psychologii – co pozwala rozpoznawać i rozumieć fenomeny kultury symbolicznej, artystycznej, literackiej oraz posługiwać się podstawowymi kategoriami i metodami w analizie zjawisk teatralnych
K_W10 określa główne kierunki i koncepcje filozoficzne w ich historycznym porządku, szczególnie w zagadnieniach korespondujących z problematyką teatru i dramatu, stanowiących ich myślowe i aksjologiczne zaplecze oraz dostarczających narzędzi do ich rozumienia i analizy
K_W11 wykazuje się znajomością podstawowych metod analizy i interpretacji różnych wytworów kultury właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie teatru i dramatu
K_U01 analizować, oceniać, selekcjonować i wykorzystywać informacje oraz wiedzę pochodzące z różnych źródeł, aby doskonalić i rozwijać osobowość artystyczną do tworzenia własnych koncepcji artystycznych
K_U02 analizować dramat pod względem struktury formalnej, znaczenia, przesłania w kontekście wiedzy o kulturze, historii, psychologii społecznej i psychologii osobowości oraz odnajduje treści aktualne dla współczesnego widza; w nowatorski sposób interpretować tekst, wyrażając własny stosunek do rzeczywistości
K_U03 stosować techniki myślenia twórczego (heurystyczne) w określonych sytuacjach decyzyjnych, jak również wykorzystywać je do rozwoju własnej osobowości artystycznej
K_K01 uczenia się przez całe życie, inspirowania i organizowania procesu uczenia się innych osób
Kryteria oceniania
Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.
Literatura
1. Podstawowa:
1. Karl Löwith, Historia powszechne i dzieje zbawienia, Kraków: Antyk, 2002
2. Denis de Rougemont, Miłość a świat kultury zachodniej, przeł. Lech Eustachiewicz, Warszawa: PAX, 1968
3. Max Weber, Etyka protestancka a duch kapitalizmu, Lublin: TEST, 1994
4. John Milton, Raj utracony, przeł. Maciej Słomczyński, Kraków: Zielona Sowa, 2003
5. J. W. Goethe, Faust, przeł. Feliks Konopka, Warszawa: PIW, 1993
6. Karol Marx, Fryderyk Engels, Manifest komunistyczny (w sieci)
7. Marshall Berman, Wszystko, co stałe, unosi się w powietrzu. Rzecz o doświadczeniu nowoczesności, przeł. Marcin Szuster, przedmowa Agata Bielik-Robson, Kraków: Universitas 2012.
8. Zygmunt Freud, Kutura jako źródło cierpień, przeł. Jerzy Prokopiuk, Warszawa: Aletheia, 1990.
2. Uzupełniająca:
1. Jürgen Habermas, Filozoficzny dyskurs nowoczesności, przeł. Małgorzata Łukasiewicz, Kraków: Universitas, 2000.