Historia teatru muzycznego WA/A/HTMuz

Po zakończeniu kursu student powinien wiedzieć, jak wyglądał rozwój musicalu na przestrzeni ostatniego stulecia (a zwłaszcza od połowy XX wieku); powinien umieć odróżniać rodzaje musicali (np. musical typu juke-box)) i rozpoznawać ważniejszych twórców musicali, kompozytorów i autorów tekstów - w zakresie omawianym na zajęciach. Po zakończeniu kursu student powinien być zdolny do samodzielnej analizy wybranych zjawisk (np. musicale według dzieł literackich, musicale z elementami muzyki etnicznej), umieszczając je w kontekście chronologicznym, czyli wobec zjawisk poprzedzających i następujących.

W zakresie wiedzy jest to odróżnianie gatunków i stylów musicalu (oraz charakterystycznych dla danego stylu twórców) na podstawie przyswojonych informacji, ale także dzięki praktycznemu "osłuchaniu", co zapewniły zajęcia oraz baza materiałów w grupie FB. Student rozpoznaje rodzaj teatru muzycznego i umie go zdefiniować, podając jego charakterystyczne cechy. W zakresie umiejętności student potrafi wybrać musical pod kątem swoich umiejętności i preferencji, co zapewni mu udział w odpowiednio dobranych castingach (połączenie dyspozycji wokalnych i tanecznych). Student jest obeznany z repertuarem musicalowym, rozpoznaje musicalową klasykę, zna popularne utwory. Ma świadomość, że powstają zarówno filmy według musicali, jak i musicale według filmów. Proces ten powinien rozbudzić w studentach chęć docierania do oryginałów, a nawet do pierwotnego tworzywa (teatralnego, filmowego czy literackiego).

W zakresie kompetencji ważnym aspektem zajęć jest grupowe (wspólnotowe) tworzenie spektakli. Prowadzący, związany od wielu lat z polską scena musicalową, dzieli się ze studentami obserwacjami praktycznymi, podkreślając, że powstanie musicalu jest wielką pracą zbiorową. Dla studentów aktorstwa zainteresowanych teatrem muzycznym cały kurs jest punktem wyjścia do dalszej zbiorowej pracy.

Reasumując:

W zakresie wiedzy student posiada perspektywę poznawczą i rozumie zależności w zakresie kanonu polskiej i światowej muzyki rozrywkowej XX wieku, a także teatru muzycznego rozumianego jako współczesna scena musicalowa (ostatnie stulecie) – (SAW_W01 P7S_WG Sz). Student zna elementy dzieła muzycznego o formie musicalu (rozumianego jako teatr muzyczny z prymatem fabuły) oraz rozumie ich wzajemne relacje, orientuje się w budowie formalnej utworów w stopniu niezbędnym w pracy aktora wokalisty – (SAW_W03 P7S_WK Sz). Student zna także elementy dzieła muzycznego oraz rozumie ich wzajemne relacje i orientuje się w budowie formalnej utworów w stopniu niezbędnym do profesjonalnych działań wokalnych – (SAW_W04 P7S_WG Sz). W zakresie rozumienie kontekstu dziedzin sztuki student posiada wiedzę na temat stylów i gatunków współczesnego teatru musicalowego (SAW_W05 P7S_WG Sz), W zakresie umiejętności student potrafi tworzyć rozbudowane pisemne i ustne wypowiedzi z zakresu sztuk muzycznych w oparciu o wiedzę teoretyczną zdobytą w procesie kształcenia, także w języku obcym (SAW_U03 P7S_UK H).

Prowadzenie zajęć z wykorzystaniem zamkniętej grupy na FB daje wykładowcy możliwość obserwowania aktywności studentów - kto i ile razy otwierał linki, które premierowo prezentowane są na każdych zajęciach (zdarza się, że studenci zaglądają jeszcze przed zajęciami do materiałów zamieszczonych przez wykładowcę, ciekawi nowych tematów). Jest to jednak kryterium dodatkowe, niejako „efekt uboczny” stosowanej techniki. Główne metody dydaktyczne, służące realizacji i weryfikacji osiągniętych przez studenta efektów uczenia się w grupie, przypisanych do danego przedmiotu, to stopień znajomości prezentowanych materiałów oraz towarzyszącego im wykładu, udział w dyskusji i aktywność na zajęciach. Na zakończenie II semestru wymagany jest esej zaliczeniowy podsumowujący zdobytą wiedzę, ale także umiejętność rozpoznania podstawowych cech musicalu na przykładach.

Aby zaliczyć II semestr student musi znać chronologię rozwoju musicalu w XX wieku z podziałem na gatunki, znać twórców reprezentatywnych dla danego gatunku i ich najważniejsze dzieła oraz posiadać ogólną orientację w repertuarze musicalowym.

Poza tym student musi wykazać się znajomością szerokiej tematyki spektakli musicalowych – od adaptacji literackich, po współczesne komentarze społeczne. Kryterium oceny stanowi znajomość najważniejszych spektakli oraz ich twórców – głównie kompozytorów, ale nie tylko (nacisk kładziony jest przez prowadzącego na innowatorów i na przełomowe dzieła i wydarzenia w historii musicalu). Do zaliczenia przedmiotu student powinien wykazać się ogólną znajomością historii musicalu, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich kilku dekad. Prowadzący weryfikuje wiedzę podczas całego semestru, poprzez zachęcanie studentów do dyskusji: co w musicalu danego okresu było nowe, z jakimi wcześniejszymi spektaklami kojarzą się aktualne. Ważna jest świadomość nieograniczonej niemal tematyki przedstawień muzycznych.

W rozmowie indywidualnej oraz w dyskusjach grupowych podkreślana jest zasada "ciągłości": historia musicalu jest nieustającą kontynuacją, twórczym procesem, w którym prawie żadne zjawiska nie znikają bez śladu. Wykładowca wystawia oceny roczne na podstawie: (1) oceny za I semestr, (2) aktywności na zajęciach i (3) pisemnego eseju zaliczeniowego obejmującego kurs historii musicalu.

Podstawowym źródłem informacji o historii musicalu jest Internet, ponieważ daje możliwość zapoznania się z omawianymi spektaklami. Chociaż tylko niewielka część inscenizacji teatralnych z Broadwayu czy West Endu dostępna jest w całości, to do celów edukacyjnych wykorzystujemy zwiastuny (liczne), fragmenty spektakli (przy każdej współczesnej premierze powstaje materiał dla mediów), zaś dodatkowym źródłem wideo są „spektakle w pigułce” prezentowane na dorocznej gali rozdania teatralnych nagród Tony w Nowym Jorku. Osobny temat stanowią ekranizacje znanych musicali – zapoznajemy się z ich fragmentami, co stwarza pole do interesujących dyskusji na temat filmowych adaptacji spektakli teatralnych.

Pośród nielicznych polskich pozycji książkowych poświęconych musicalowi najbliższa programowi jest monografia-leksykon "Ale musicale!”, napisana przez wykładowcę (była to zarazem jego praca doktorska obroniona w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk). Polski kontekst oferuje książka Jacka Mikołajczyka „Musical nad Wisłą”, ale kończy się ona na roku 1989, czyli właściwie w przededniu rozkwitu musicali zagranicznych na polskich scenach. Fakultatywnie w trakcie całego kursu wykładowca poleca studentom filmy muzyczne – zwłaszcza, kiedy są one adaptacjami omawianych spektakli.

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Aktorstwo, ogółnoakademicki (od 2018 r. 10 sem.)