Praca z mikrofonem WSL/ATL/PzM

1.Wiersz, proza, poemat i scenki dramatyczne w teatrze radiowym.
2.Kształcenie wyobraźni artystycznej.
3.Nawyki mikrofonowe w studiu radiowym.
4.Praca nad dykcją i artykulacją. Ćwiczenia oddechowe i głosowe. Różnice w artykulacji scenicznej i mikrofonowej. Rozgrzewka.
5.Świadome posługiwanie się głosem, pogłębienie umiejętności aktorskich studentów, pełne wykorzystanie ekspresji i indywidualności.
6. Samodzielna praca nad tekstem, przygotowywanie tekstów pod względem interpretacyjnym i dykcyjnym.
7.Podstawy pracy nad rolą i nad dialogiem w słuchowisku. Nagranie własnego słuchowiska (praca grupowa).

W cyklu 2023/24-Z:

Treści poruszane w czasie zajęć ( podstawowe zasady w pracy aktora z mikrofonem):
1.Samodzielna praca z tekstem. Wcześniejsze przeczytanie tekstu ze zrozumieniem. Uświadomienie sobie o czym jest ta opowieść (scena dialogowa, proza, wiersz, scena dubbingowa).
2. Próba wyobrażenia sobie sytuacji, postaci, portretów głosowych bohaterów, napięć dramatycznych, umiejscowienie i wizualizacja opisów (czas i miejsce akcji, kim jest narrator, a w wierszu – podmiot liryczny, kto z kim i w jakiej sprawie rozmawia).
3. Zrozumienie metafor i przenośni, odczytanie poetyki, wyczucie rymów i rytmów wiersza. Wytłumaczenie niejasnych lub skomplikowanych zwrotów, zrozumienie obcych wyrazów, metafor, cytatów, nazw, imion. Przyjęcie poprawnych i logicznych zasad wymowy w polskim języku literackim.
4. Odczytanie, zrozumienie i przyswojenie konwencji językowych w przygotowywanym utworze. Umiejętność stworzenia własnej konwencji, adekwatnej do wizji utworu. Posługiwanie się mową potoczną, środowiskową, gwarową. Bogactwo mowy i języków: każdy człowiek ma swój własny styl mówienia, zasób słownictwa, doświadczenie życiowe i kulturowe. Trzeba umieć je przyswoić i wykorzystać.
5. Głośne naczytanie tekstu w celu ustalenia rytmów, tempa, logicznych podłączeń i przeniesień zdań. Spróbowanie możliwości oddechowych w czytanym, interpretowanym tekście – tak żeby oddech naturalnie podtrzymywał energię mówienia i wyznaczał jego rytm, a także stopniował emocje.
6. Przystępowanie do pracy tylko ze sprawnym i zdrowym aparatem mowy. Rozgrzanie głosu przed nagraniem – ćwiczenia artykulacyjne, emisyjne. Swoboda i regulacja oddechu, praca przeponą.
7. Stan wewnętrznego skupieniu aktora przed kreacją mikrofonową. Słuchanie własnego głosu i głosów partnerów w studiu. Refleks sytuacyjny, pobudzenie wyobraźni i kreatywności. Umiejętność szybkich zmian, metamorfoz, a z drugiej strony przyswojenie konieczności powtórzeń.
8. Zaufanie i porozumienie jako zasady współpracy aktora z reżyserem i realizatorem dźwięku w studiu radiowym.
9. Istotą aktorstwa – atletyka uczuć (Antonin Artaud). Istotą mówienia, jest mowa Istoty (ks. Józef Tischner). Aktor w studiu przed mikrofonem to żyjący, przeżywający, mówiący człowiek w działaniu, w interakcji z drugim człowiekiem.
10. Rozłożenie sił i akcentów na całe nagranie. Świadomość rozwoju roli, zmian granej postaci. Stosowanie różnic dynamicznym w pracy z mikrofonem: pełna skala siły głosu, od bezdźwięcznego szeptu do pełnego krzyku. Stosowanie, jak w muzyce – kontrapunktu, kontrastu, akcentów, zmian tempa (przyśpieszanie w momentach dynamicznych lub dramatycznych i zwalnianie w lirycznych, refleksyjnych). Głosy awerbalne, nieartykułowane, gesty foniczne. Cała gama stanów emocjonalnych: od płaczu do śmiechu, prawda i naturalność wyrażanych emocji.
11. Różnice między pracą aktora w studiu radiowym i w studiu dubbingowym: dubbing to ograniczenie ruchu przed mikrofonem przy całkowitej swobodzie ekspresji; w studiu radiowym większe zróżnicowanie planów akustycznych, granie dynamiczne, rejestrowanie ruchu i działań mówiących aktorów, odgrywających swoje sceny w sposób pełny, psychofizyczny (jak w teatrze lub filmie), z użyciem radiowej scenografii i rekwizytów, z pełną ekspresją i całą gamą środków wyrazu. Zmiana planów akustycznych; świadome operowanie głosem; konieczność grania w każdej sytuacji jednocześnie do partnerów i do mikrofonów. Słuchowisko radiowe to praca zespołowa.
12. Znaczenie wrażliwości i wyobraźni w kreacji aktorskiej w radiu i w dubbingu. Budowanie dynamicznej, głosowej postaci bohatera w realnej i wyobrażonej sytuacji akustycznej. Prawda i piękno istotą sztuki radiowej. Odtwarzanie, czy tworzenie istotą pracy aktora w dubbingu (?). Margines na artystyczną kreację aktorską.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy (W) student:
-poznaje historię sztuki radiowej, rozróżnia gatunki teatru radiowego i analizuje proces tworzenia słuchowiska ( K-WO7),(K_WO3)
-rozumie i stosuje podstawowe zasady pracy głosem przed mikrofonem: w studiu radiowym i dubbingowym (K_WO6)
-charakteryzuje postać dramatu radiowego, definiuje jej cel, identyfikuje wewnętrzne życie emocjonalne i intelektualne postaci, rozumie przyczyny i potrafi opisać motywy działania (K_WO6)
-zna możliwości oraz ograniczenia swojego głosu i aparatu artykulacyjnego w pracy z mikrofonem (K_WO6)
W zakresie umiejętności (U) student:
-rozwija wyobraźnię słuchową, stosuje możliwości ekspresji i artystyczne środki wyrazu w studiu radiowym i dubbingowym (K_UO3)
-tworzy postać dramatu radiowego, nadaje jej życie, konstruuje jej wewnętrzne napięcia, umie w sposób twórczy korzystać z emocji, własnej cielesności i intelektu K_UO4)
-potrafi wykonać i stosuje rozgrzewkę narządów mowy oraz głosu, zna metody rozluźniania i pracy ze swoim ciałem i głosem (K_UO7)(SATL_UO3)
-samodzielnie pracuje nad tekstem, analizuje go i nadaje mu interpretację
(K_UO1)
-współpracuje z resztą zespołu przy tworzeniu słuchowiska radiowego,jego warstwy muzycznej i dźwiękowej (K_UO5)
W zakresie kompetencji społecznych (K) student:
-jest kreatywny, pracuje samodzielnie i w zespole; z zaangażowaniem tworzy postać głosową, umie współpracować z zespołem artystycznym i technicznym w studiu radiowym i dubbingowym; odpowiedzialnie pracuje nad samym sobą i dziełem artystycznym (K_KO1, K_KO2, K_KO3)

Kryteria oceniania

Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin praktyczny-wymyślenie, przygotowanie, nagranie i prezentacja własnego słuchowiska radiowego.
Ocenie podlega również cały proces pracy nad różnymi tekstami w trakcie semestru.
Warunkiem otrzymania oceny końcowej jest spełnienie wszystkich wymogów zaliczenia, tj.wykonanie wszystkich zadań cząstkowych (przygotowanie i nagranie: wiersza, prozy,poematu oraz scenki dramatycznej w teatrze radiowym).
Dozwolone są dwie nieobecności nieusprawiedliwione. W przypadku większej liczby nieobecności student nie zostanie dopuszczony do zaliczenia.
Forma zaliczenia :
V sem - egzamin

Literatura

Literatura wykorzystywana podczas zajęć :
1.Julian Tuwim „Bal w Operze”
2.Allen Ginsberg „Skowyt”
3.Tadeusz Różewicz „Białe małżeństwo” (fragmenty)
4.Stanisław Wyspiański „Sędziowie” (fragmenty)
5.Marek Hłasko "Pętla” (fragmenty)
6.William Szekspir „Romeo i Julia”, "Burza", "Hamlet"(fragmenty)
7.Eurypides „Medea” (fragmenty)
8. Sławomir Mrożek "Na pełnym morzu"
9.Teksty poetyckie różnych autorów, takich jak np.: Wisława Szymborska, Bolesław Leśmian, Stanisław Grochowiak, Halina Poświatowska, Sylvia Plath, Zbigniew Herbert,Iosif Brodski, Charles Baudelaire,Guillaume Apollinaire, Tadeusz Różewicz, Rainer Maria Rilke, Julia Hartwig, Rafał Wojaczek,Miron Białoszewski.

Słuchowiska do wysłuchania:
1. Feliksa Netz „Pokój z widokiem na wojnę polsko-jaruzelską”, reżyseria:Waldemar Modestowicz
2. Samuel Beckett "Jeszcze jeden radosny dzień, reżyseria:Waldemar Modestowicz
3.Wisława Szymborska "Nic dwa razy",reżyseria:Waldemar Modestowicz
4.(fragmenty) José Mauro de Vasconcelos "Moje drzewko pomarańczowe", reżyseria:Waldemar Modestowicz

Literatura studiowana samodzielnie przez studenta:
1.Michaił Czechow „O technice aktora”, Wyd. Arche 2000 przekł. Marek Sołek
2.J. K. Stanisławski "Praca aktora nad sobą", PWST Kraków przekł. Jerzy Czech
3. Stephen Book „Podręcznik dla aktorów”, wyd. W. Marzec, Warszawa 2007
Literatura uzupełniająca:
1.Antonin Artaud „Teatr i jego sobowtór”, Wyd. AiF, Warszawa 1978, przekł. Jan Błoński
2.Peter Brook „Pusta przestrzeń”, Wyd. AiF, Warszawa 1977, przekł Witold Kalinowski
3.Ingmar Bergman „Laterna magica” Czytelnik 1991, przekł. Z. Łanowski
4.Jerzy Grotowski „Ku teatrowi ubogiemu”, przekł. Grzegorz Ziółkowski, Wrocław 2007
5.Jan Kott “Szekspir współczesny”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1997

W cyklu 2023/24-Z:

Literatura wykorzystywana podczas zajęć (poza literaturą wpisaną w podstawowych informacjach o przedmiocie) :
1.Bruno Schulz "Sklepy cynamonowe" (fragmenty)
2.Marco Magini – "JAKBY NIKOGO NIE BYŁO.." (fragmenty)
3.ALEXANDRA RICHIE – „ WARSZAWA 1944 “(fragmenty)
4.Francis Spufford – „ GOLDEN HILL ”(fragmenty)
5.Roy Jacobsen – „ NIEWIDZIALNI ”(fragmenty)
6.Laline Paull – „RÓJ” (fragmenty)
7. Małgorzata Szejnert -"Ulica z latarnią" (fragmenty)
8.Francis Spufford – „ GOLDEN HILL ”(fragmenty)
9.Jan Artur Rimbaud –" STATEK PIJANY"
10.Sylvia Plath – “Trzy kobiety. Poemat na trzy głosy”

Uwagi

W cyklu 2023/24-Z:

Stała współpraca z zakresu wymowy i emisji głosu ( indywidualne konsultacje ze studentami)

Więcej informacji

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

Aktorstwo teatru lalek, ogólnoakademicki (od 2018 r. 10 sem)