Wstęp do preformatyki WOT/M/WstPerf

Wiedza
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 1 Zdefiniować pojęcie performans i inne podstawowe terminy z zakresu performatyki K_W02
EM 2 Scharakteryzować najważniejsze koncepcje i teorie performansu i performatywności K_W05
EM 3 Opisać najważniejsze typy performansów. KW08, KW10

Umiejętności student po zakończeniu kursu powinien:
EM 4 Analizować performanse współczesne. KU03
EM 5 Rozpoznawać procesy per- formatywne. KU04
EM 6 Interpretować najważniejsze teksty w historii rozwoju performatyki w ich wzajemnym powiązaniu, a także w odniesieniu do osiągnięć innych współczesnych metodologii humanistycznych. K_U05

Kompetencje personalne i społeczne
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 7 W odpowiedzialny i krytyczny sposób oceniać przebieg performansów. K_K04
EM 8 W świadomy sposób uczestniczyć w performasach. K_K05
EM 9 Konstruować argumenty w interakcji z grupą. K_K07

Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.
Formą zaliczenia jest krótka praca pisemna: analiza wybranej współczesnej praktyki kulturowej jako performansu.

Podstawowa:

1. Richard Schechner, „Performatyka. Wstęp”
2. Marvin Carlson, „Performans”
3. Erving Goffman, „Człowiek w teatrze życia codziennego”
4. Jon McKenzie, „Performuj albo…”
5. Marco De Marinis, „Performans i teatr. Od aktora do performera i z powrotem?” w: „Performans, per formatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne”

Uzupełniająca:
1. Erika Fisher-Lichte, „Estetyka performatywności”
2. Victor Turner, „Proces rytualny”
3. John Austin, „Jak działać słowami”, w „Mówienie i poznawanie”
4. M. de Certeau, „Wynaleźć codzienność. Sztuki działania”
5. Judith Butler, „Uwikłani w płeć”
6. Tomasz Kubikowski, „Czym jest z natury performans?”, w: „Performans, per formatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne”
7. Dariusz Kosiński, „Teatra polskie. Rok Katastrofy”