Psychoanaliza w kulturze WOT/M/GTP/PwK
W toku zajęć uporządkujemy i pogłębimy dotychczasową wiedzę uczestników z zakresu historii psychoanalizy jako idei oraz jako zespołu praktyk terapeutycznych. Przyjrzymy się psychoanalizie jako modzie intelektualnej i ideologii, wskazując zarówno na jej ograniczenia, jak i ożywczy potencjał. Zbadamy także wpływ, jaki wywarła na wybrane środowiska artystyczne i filozoficzne (np. skupione wokół francuskich pism „Documents” czy „Tel Quel”).
Zakres poszczególnych tematów: (mogą być też grupy tematyczne)
I. Psychoanaliza Freudowska
II. Psychoanaliza Lacanowska
III. Michel Leiris i Documents
IV. Psychoanaliza i poststrukturalizm
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2018/19-L: | W cyklu 2019/20-L: | W cyklu 2020/21-L: |
Efekty kształcenia
Wiedza
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 1 potrafić szczegółowo scharakteryzować psychoanalizę jako paradygmat myślenia i jako szczególny model praktyki terapeutycznej K_W03
EM 2 rozpoznawać i porównywać najważniejsze nurty psychoanalityczne K_W10
EM 3 ma pogłębioną wiedzę o miejscu wiedzy o teatrze w systemie nauk humanistycznych i jej powiązaniach z innymi naukami, pozwalającą na integrowanie różnych dyscyplin naukowych K_W01
Umiejętności
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 4 analizować teksty kultury z wykorzystaniem narzędzi psychoanalitycznych K_U06
EM 5 poprawnie posługiwać się pojęciami wywodzącymi się z różnych szkół psychoanalitycznych K_U05
Kompetencje personalne i społeczne
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 7 wykazywać się wrażliwością psychoanalityczną (używać – lecz nie nadużywać konceptów psychoanalitycznych) w toku dyskusji K_K01
EM 8 krytycznie oceniać i problematyzować zastosowanie narzędzi psychoanalitycznych w interpretacji dzieł sztuki oraz zjawisk społecznych K_K04
Kryteria oceniania
Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności. Warunkiem zaliczenia kursu jest systematyczna lektura omawianych tekstów oraz merytoryczny wkład w dyskusję w czasie zajęć.
Literatura
I. Podstawowa:
Sigmund Freud, Objaśnianie marzeń sennych; Wstęp do psychoanalizy
Paweł Dybel, Urwane ścieżki. Przybyszewski – Freud – Lacan
Jacques Lacan, Stadium lustra jako czynnik kształtujący funkcję Ja; Anamorfoza i spojrzenie
Todd Mc Gowan, Spojrzenie u Lacana
Georges Bataille, Historie oka
Tomasz Swoboda, Historia oka. Bataille, Leiris, Artaud, Blanchot
Michel Leiris, Noce bez nocy i kilka dni bez dnia; Wiek męski
„Konteksty. Polska Sztuka Ludowa” 2007, nr 3-4 (w całości poświęcony Leirisowi)
II. Uzupełniająca:
Bjorn Killingmo, Psychoanalityczna metoda leczenia: zasady i pojęcia
Herman Lang, Język i nieświadomość. Podstawy teorii psychoanalitycznej Jacques’a Lacana
Moustafa Safouan, Cztery lekcje psychoanalizy