Teatr popularny WOT/L/TrPop
1. Definicje – teatr popularny, powszechny, masowy czy może ludowy?
2. Metodologie – kto i dla kogo pisze historię teatru?
3. Kultura atrakcji
4. Cyrk
5. Teatrzyki ogródkowe
6. Wodewil i farsa
7. Teatromania
8. Szopki i kabarety
9. Operetki i rewie
10. Teatr w objeździe
11. Teatr ludowy
12. Teatr dla dzieci
13. Teatr robotniczy
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Osoba studiując po zakończeniu kursu:
K_WOTL_W01 zna i rozumie w zaawansowanym stopniu fakty, teorie i metody dotyczące wiedzy teatrologicznej, ze szczególnym uwzględnieniem historii teatru i dramatu polskiego i powszechnego.
K_WOTL_W05 zna i rozumie powiązania teatru z kwestiami ekonomicznymi, prawnymi i etycznymi oraz polityczne, ekonomiczne i instytucjonalne uwarunkowania różnych rodzajów działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów.
Umiejętności:
Osoba studiująca po zakończeniu kursu:
K_WOTL_U01 potrafi wykonywać zadania oraz rozwiązywać problemy badawcze, oraz samodzielnie planować własne uczenie się.
K_WOTL_U02 potrafi komunikować się z otoczeniem – ze środowisk naukowych i twórczych – brać udział w debacie i odpowiednio uzasadniać przyjmowane przez siebie stanowiska.
Kompetencje społeczne:
Osoba studiująca po zakończeniu kursu:
K_WOTL_K02 jest gotowa do krytycznej oceny własnej wiedzy, posługiwania się nią w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych.
K_WOTL_K05 jest gotowa do podejmowania samodzielnych prac, wykazując się umiejętnością zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei i formułowania argumentacji oraz umiejętnością organizacji pracy.
Kryteria oceniania
Podstawą zaliczenia przedmiotu jest praca pisemna. Składową oceny stanowi także aktywność podczas zajęć.
Literatura
Literatura podstawowa:
• Teatr masowy. Teatr dla mas, red. Małgorzata Leyko, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2011.
• Agata Łuksza, Girlsa. Kobiecość i nowoczesność w polskiej rewii międzywojennej, „Didaskalia” 2014 nr 124.
• Agata Łuksza, Triumf krytyki, poddaństwo fanów. O zapoznanym piractwie teatralnym w teatrze dziewiętnastego wieku, „Dialog” 2020, nr 2, s. 201–215.
• Feliks Schober, Podróż po Warszawie, różne wydania.
• Władysław Ludwik Anczyc, Kościuszko pod Racławicami lub Emigracja chłopska, różne wydania.
• Żołnierz królowej Madagaskaru, według farsy Stanisława Dobrzyńskiego napisał Julian Tuwim.
Literatura dodatkowa:
• Łukasz Biskupski, Miasto atrakcji. Narodziny kultury masowej na przełomie XIX i XX wieku, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2013.
• Agata Łuksza, Glamour, kobiecość, widowisko. Aktorka jako obiekt pożądania, Wydawnictwo Instytutu Teatralnego, Warszawa 2016.
• Agata Łuksza, Tort Marcello. Kultury fanowskie w teatrze XIX wieku, Universitas, Kraków 2023.
• Circusiana. Otwarcia, red. Sylwia Siedlecka, Grzegorz Kondrasiuk, Wydawnictwo Instytutu Teatralnego, Warszawa 2022.
• Dorota Fox, Kabarety i rewie międzywojennej Warszawy, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2017.
• Faktomontaże Leona Schillera, red. Anna Kuligowska-Korzeniewska, Wydawnictwo Instytutu Teatralnego, Warszawa 2015.
• Manon van de Water, Theatre, Youth, and Culture, A Critical and Historical Exploration, Palgrave Macmillan, New York, 2012.
• Robotnik. Performanse pamięci, red. Agata Adamiecka-Sitek, Dorota Sajewska, Dorota Sosnowska, Instytut Wydawniczy Książki i Prasa, Warszawa 2017.
• Teatry dla masowej publiczności, red. Piotr Olkusz, Monika Wąsik, Wydawnictwo Przypis, Łódź 2017.
• W kręgu warszawskiego Baja, oprac. Henryk Jurkowski, PIW 1978.
• Witold Filler: Melpomena i piw;, Cyrk czyli emocje pradziadków; Rendez-vous z warszawską operetką; Na lewym torze. Teatr Witolda Wandurskiego, różne wydania.