Teatr lalek WOT/L/O/TLal-L
1. Wprowadzenie – omówienie zajęć, celów, zasad zaliczenia.
Teatr lalek i jego miejsce we współczesności – zakres, periodyzacja, dyscyplina naukowa. Życie lalkarskie (stowarzyszenia, organizacje, czasopiśmiennictwo, festiwale, szkolnictwo)
2.-3. Wielcy lalkarze współczesności (filmy, fragmenty przedstawień)
3. Teatry tradycyjne – Bunraku i inne (wietnamskie lalki na wodzie, teatr chiński, wayang, opera dei puppi – do wyboru)
4. Automaty i teatr mechaniczny na przestrzeni dziejów (od Herona do… lalek cyfrowych)
5. Komedia dell’arte i jej lalkowa kontynuacja (komedia uliczna)
6.-7. Szopka i szopka satyryczna
8. Wędrowne lalkarstwo (XVII-XX wiek) i teatry stałe
9. Opera lalkowa
10. Teatr artystyczny i rozrywkowy końca XIX wieku
11. Modernizm i lalki
12. Teatr dla dzieci w Europie i w Polsce (od Papy Schmida do Baja)
13. Lalkarze XX wieku (m.in. Teschner, Podrecca, Skupa, Obrazcow)
14. Teatr lalek – instytucja państwowa
15. Polscy lalkarze drugiej połowy XX wieku (Jaremowie, Ryl, Dorman, Wilkowski, Dziedziul, Serafinowicz, Hejno, Tomaszuk…)
Efekty kształcenia
Wiedza
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 1 Scharakteryzować epoki, okresy i kierunki w sztuce lalkarskiej
EM 2 Rozpoznać podstawowe zjawiska lalkarskie i wskazać literaturę przedmiotu
EM 3 Rozróżniać techniki lalkowe i ich możliwości animacyjne
Umiejętności
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 4 Pokazać zjawiska dotyczące sztuki lalkarskiej w szerokim kontekście historycznym, współczesnym i kulturowym;
EM 5 Posługiwać się profesjonalną terminologią dotyczącą tej dziedziny sztuki
Kompetencje personalne i społeczne
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 6 Wyrażać opinie w sprawach związanych z historią i współczesnością teatru lalek
EM 7 Uczestniczyć w niezależnych i zbiorowych badania, polegających na gromadzeniu informacji, ich analizowaniu i interpretowaniu
Kryteria oceniania
Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.
Większa ilość nieobecności, także usprawiedliwionych, nakłada na studenta obowiązek napisania dodatkowej pracy pisemnej na zadany temat.
Po semestrze zimowym - egzamin (ustny lub pisemny)
Literatura
Literatura podstawowa:
1. Jurkowski H., Dzieje teatru lalek. Od antyku do „belle epoque”, Teatr im. Andersena, Lublin 2014;
2. Jurkowski H., Dzieje teatru lalek. Od modernizmu do współczesności, Teatr im. Andersena, Lublin 2014;
3. Jurkowski H., Metamorfozy teatru lalek w XX wieku, Errata, Warszawa 2002;
4. Waszkiel H., Dramaturgia polskiego teatru lalek, AT im. Zelwerowicza, Warszawa 2013;
6. Waszkiel M., Teatr lalek w dawnej Polsce, AT, Warszawa 2018;
7. Waszkiel M., Dzieje teatru lalek w Polsce, 1944-2000, AT im. Zelwerowicza, Warszawa 2012;
8. 100 przedstawień teatru lalek. Antologia recenzji 1945-1996, red. M. Waszkiel, L. Kozień, POLUNIMA, Łódź 1998.
Literatura uzupełniająca:
1. Baj wśród dzieci. 85 lat najstarszego Teatru lalek w Polsce. Koncepcja i redakcja M. Waszkiel, przy współpracy A. Kaszuby, Teatr Baj, Warszawa 2014;
2. Jurkowski H., Guignol – legenda i rzeczywistość, w: O teatrze i dramacie. Studia – przyczynki – materiały, Wrocław 1989;
3. Jurkowski H., Moje pokolenie. Twórcy polskiego teatru lalek II połowy XX wieku, POLUNIMA, Łódź 2006;
4. Jurkowski, Szkice z teorii teatru lalek, POLUNIMA, Łódź 1993;
5. Jurkowski H., Z badań nad genezą szopki, „Literatura Ludowa” 1978, nr 2;
6. Kott J., Bunraku i Kabuki albo o naśladownictwie, w: tegoż, Kamienny potok, Nowa 1981;
7. Lalkarze – materiały do biografii. Seria wydawnicza pod red. M. Waszkiela, t. 1-34, Łódź 1990-2004, Białystok 2009;
8. Łódzkie sceny lalkowe, red. M. Waszkiel, A. Polakowski, POLUNIMA, Łódź 1992;
9. Wierzbowski R., O szopce. Studia i szkice, POLUNIMA, Warszawa 1990;
10. „Pamiętnik Teatralny” 1987, z. 1-2;
11. Słownik wiedzy o teatrze, oprac. D. Kosiński i inni, ParkEdukacja, Bielsko-Biała 2005 (część VI Teatr lalek);
12. „Teatr Lalek” – czasopismo, wortale teatralne (e-teatr.pl, dziennik teatralny.pl)
13. Encyclopedie mondiale des Arts de la Marionnette, UNIMA, L’Entretemps, Montpelier 2009 (wersja internetowa angielska, francuska, hiszpańska: https://wepa.unima.org)