„Dziady” a multikulti WOT/L/O/DzaMk-Z
Zakres poszczególnych tematów:
1. Tematy, problemy, idee w Dziadów części II, IV i I; dzieje ich wieloimiennego bohatera; Dziady w Dziadach; wielogatunkowa poetyka Dziadów – stan badań.
2. Tematy, problemy, idee w Mickiewicza Dziadów części III; dzieje ich wieloimiennego bohatera; Dziady w Dziadach; wielogatunkowa poetyka Dziadów – stan badań.
3. Dziady Mickiewicza jako polski dramat metafizyczny.
4. Dziady a romantyczny paradygmat kultury polskiej i jego zmierzch.
5. Dzieje inscenizacji Dziadów a historia kultury polskiej XX wieku.
6. Parafrazy Dziadów w dramacie i teatrze polskim (Akropolis Grotowskiego i Szajny, Umarła klasa Kantora).
7. Dziady Mickiewicza jako komentarz metaspołeczny (historia, jaką zbiorowość zamieszkująca ziemie polskie opowiada samej sobie o sobie): wczoraj i dziś.
8. Dziady jako polski dramat społeczny – przykład posmoleńskiego performansu społecznego na Krakowskim Przedmieściu.
9. Dziady – jeden z oryginalniejszych i najważniejszych polskich projektów kulturowych.
10. Białoruski obrzędowy archetyp Dziadów Mickiewicza a religia pogańskich Słowian – stan badań.
11. „Murzyńskie Dziady”: afroamerykańskie paralele obrzędowe (brazylijskie candomblé, haitańskie vodou).
12. „Zaginione białe plemię”: Polone nwa (czarni Polacy) na Haiti.
13. Dziady i Dziady a zagadnienie wielokulturowości w świetle krytyki postkolonialnej.
14. Żydowskie Dziady: Dybuk An-skiego, jego współczesne polskie inscenizacje i parafrazy jako praca żałoby po sąsiadach.
15. Dziady a multikulti: Inni jako bohaterowie horroru wyobraźni zbiorowej.
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2017/18-Z: | W cyklu 2016/17-L: | W cyklu 2018/19-L: | W cyklu 2016/17-Z: | W cyklu 2017/18-L: | W cyklu 2020/21-Z: | W cyklu 2019/20-Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 1 scharakteryzować „Dziady” Mickiewicza jako polski dramat metafizyczny i ocenić ich znaczenie w polskim paradygmacie romantycznym K_W04
EM 2 odróżnić „Dziady” jako dramat estetyczny od Dziadów jako dramatu społecznego K_W11
EM 3 wskazać odpowiedniki obrzędu Dziadów w innych kulturach i przeprowadzić naukowe paralele K_W15
Umiejętności
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 4 analizować i interpretować widowiska kulturowe i performanse społeczne K_U04
EM 5 posługiwać się narzędziami kulturoznawczymi w analizie faktów społeczno-kulturowych i estetycznych K_U04
EM 6 Posługiwać się w swojej pracy materiałami źródłowymi dotyczącymi historii teatru i społeczeństwa K_U02
Kompetencje personalne i społeczne
student po zakończeniu kursu powinien:
EM 7 identyfikować i rozumieć problematykę kulturoznawczą K_K01
EM 8 odnosić się krytycznie do faktów społeczno-kulturowych i estetycznych K_K03
EM 9 uczestniczyć w wymianie sądów na tematy kulturoznawcze K_K05
Kryteria oceniania
Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.
Literatura
1. Podstawowa:
– Adam Mickiewicz: Dziady kowieńsko-wileńskie (Część II, IV, I), oprac. Janusz Skuczyński, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 2012.
– Adam Mickiewicz: Dziady drezdeńskie (Część III), oprac. Janusz Skuczyński, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 2012.
– Leszek Kolankiewicz: Gusła, w tomie zbiorowym: Dziady nasze mają to szczególnie... Studia i szkice współczesne o dramacie Adama Mickiewicza, red. nauk. Andrzej Fabianowski, Ewa Hoffmann-Piotrowska, Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2013, s. 9-68.
2. Uzupełniająca:
Lista lektur będzie kształtowana w toku zajęć i stosownie do potrzeb uczestników. Znajdą się na niej takie pozycje, jak np.
– Maria Janion: Romantyzm a początek świata nowożytnego; Romantyzm polski wśród romantyzmów europejskich, w: tejże Gorączka romantyczna, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 23-95.
– Maria Janion: Zmierzch paradygmatu, w: tejże Do Europy – tak, ale razem z naszymi umarłymi, Warszawa: „Sic!”, 2000, s. 19-34.
– Leszek Kolankiewicz: Dziady. Teatr święta zmarłych, Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria 1999, rozdz. Rozmaite gry zwodząc, s. 277-376, rozdz. Szałem pijany ty mnie unosisz, Bachusie, s. 377-408.
– Leszek Kolankiewicz: „Jak bez wysiłku kochać się z Murzynem”. Grotowski w splątanym gaju narracji haitańskich, w tomie zbiorowym: Nowe historie 02. Wymowa faktów, red. Agata Adamiecka-Sitek, Dorota Buchwald, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, 2011, s. 97-115.
– Leszek Kolankiewicz: Samba z bogami. Opowieść antropologiczna, wyd. 3 zmienione i uzup., Wrocław: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2016, rozdz. 2, Dziady, s. 97-127, rozdz. 5, Patrzyłem w oczy potęgom, widziałem, s. 194-235.
– Dariusz Kosiński: Teatra polskie. Historie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN – Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, 2010, cz. II, Teatr na drodze przez..., s. 109-206.
– Dariusz Kosiński: Teatra polskie. Rok katastrofy, Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Znak – Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, 2013, cz. 5, Walka o pamięć, s. 279-330, cz. 6, Oto obchodzimy Dziady..., s. 333-378, cz. 7, Ite, s. 381-385, Posłowie, s. 389-398.
– Zbigniew Majchrowski: Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza, Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, 1998, cz. I, „Dziady” jako arcy-„dzieło w ruchu”, s. 19-52, rozdz. Mickiewicz w „kościele ludzkim” Witolda Gombrowicza, s. 271-300.