Teatr i dramat powszechny WA/ATM/TDPow
Semestr 3 (rok II)
1. Geneza zjawiska teatralizacji. Źródła teatru. Teatra antyczny – plan grecki, plan rzymski.
Tragedia, komedia, dramat satyrowy. Funkcje słowa i pozasłownych środków ekspresji. Język chóru, dialog, monolog – w perspektywie teatru.
2. Teatr Średniowiecza. Przestrzeń religijna – świecka: granice i współzależności. Strategie obrzędu, gry i zabawy. Autonomia działań teatralnych w odbiorze widowni.
3. Teatr Renesansu. Gatunki literackie, formy teatralne. Kategorie: sakralny, narodowy, elitarny, powszechny, ludowy.
Komedia dell’ arte jako wyzwanie dla aktora. Przełom elżbietański.
4. Teatr Baroku. Fenomen Hiszpanii – Siglo de Oro. Głosy i glosy francuskiego klasycyzmu. Tragizm – komizm: kategorie i warianty.
5. Teatr XVIII wieku. Sentymentalizm, dydaktyzm, historyzm. Wolność i gorset światopoglądu. Postulat konwencji, wybór stylizacji. Słowo dramatu, słowo libretta a mowa teatru. Status narodowych scen. „ Paradoks o aktorze” z perspektywy praktyk teatralnych.
Semestr 4 (rok II)
1. Teatr XIX wieku. Od Romantyzmu po Naturalizm. Przestrzeń słowa a przestrzeń teatru.
2. Wielka Reforma w perspektywie dramaturgii i inscenizacji.
3. Przełom modernistyczny i jego konsekwencje dla teatru międzywojnia.
4. Realizm w kręgu psychologii i symbolu.
5. Surrealistyczne gry jako kontekst poetyki absurdu.
6. Ekspresjonistyczne odmiany języka teatru na planie tradycji i współczesności.
7. Wolność i dowolność performansu .
8. Spór o Postmodernizm z Postdramatyzmem w tle.
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2017/18-Z: | W cyklu 2016/17-L: | W cyklu 2018/19-L: | W cyklu 2016/17-Z: | W cyklu 2017/18-L: | W cyklu 2018/19-Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza: Ma wiedzę z zakresu różnorakich działań teatralnych usytuowanych w porządku historii, poetyki i antropologii kultury [K_W01, K_W04, K_W05].
Umiejętności: Posiada umiejętność systematyki i typologii okresu historycznego. Rozpoznaje kierunki i linie rozwojowe teatralnych gatunków, stylistyk, konwencji. Potrafi samodzielnie analizować i oceniać teksty teatru [K_U10].
Kompetencje społeczne: Świadomie uczestniczy w działaniach teatralnych z rozmaitych obszarów współczesnej kultury. Potrafi je zdefiniować i ocenić zarówno na planie autonomii projektu artystycznego jak i w perspektywie historycznych przemian. [K_K01, K_K04]
Kryteria oceniania
Zajęcia prowadzone w formie wykładu konwersatoryjnego obejmujące m.in. pracę z tekstem i dyskusję, analizę przedstawień, wystaw plastycznych itp.
Wymagania końcowe – zaliczenie roku, forma oceny - udział w dyskusji, recenzje, kolokwia, egzamin.
Formy zaliczenia:
po semestrze 3 – zaliczenie z oceną
po semestrze 4 – egzamin
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS:
Godziny kontaktowe (z udziałem nauczyciela) - 60
Liczba punktów ECTS (wynikająca z godzin kontaktowych z nauczycielem) 1,5
Godziny nie kontaktowe (praca własna studenta, wspólne oglądanie spektakli, wystaw plastycznych ) - 30
Liczba punktów ECTS (wynikająca z godzin pracy własnej studenta) - 0,5
Łączna liczba godzin kontaktowych i nie kontaktowych 90
Łączna liczba punktów ECTS 2
Literatura
Literatura podstawowa:
M. Berthold – „Historia teatru”, Warszawa 1980.
J.R. Brown (red.) – „Historia teatru”, Warszawa 1999.
M. Kocur – „Źródła teatru”, Wrocław 2013.
D. Wiles – „Krótka historia przestrzeni teatralnej”, Warszawa 2012.
H. Salmi – „Europa IXX wieku. Historia kulturowa”, Kraków 2010.
J. L. Styan – „Współczesny dramat”, Wrocław 1995.
D. Bablet – „Rewolucje sceniczne XX wieku”, Warszawa 1980.
P. Pavis „Współczesna inscenizacja”, Warszawa 2011.
H-Th. Lehmann – „Teatr post dramatyczny” Kraków 2009.
R. Schechner – „Performatyka (rozdz. II, VI), Wrocław 2016.
Teksty dramatów wybrane do analizy.
Literatura uzupełniająca:
W. B. Worthen – „Dramat między literaturą a przedstawieniem”, Kraków 2013.
E.Rozik – „Korzenie teatru”, Warszawa 2011.
K. Pleśniarowicz – „Przestrzenie deziluzji”, Kraków 1996.
J. de Romilly – „Tragedia grecka”, Warszawa 1994.
C. Mic – „Komedia dell’ arte”, Wrocław 1961
M. A. Allevy – Viala „ Inscenizacja romantyczna we Francji”, Warszawa 1958.
J. P. Sarrazac (red.) – „Słownik dramatu nowoczesnego i najnowszego”, Kraków 2009.