Praca z akompaniatorem I WA/A/PrAk1-L
W początkowym okresie student poznaje charakterystykę stylistyk zawierających się w ogólnych hasłach - muzyka latynoamerykańska oraz groovowa (afroamerykańska - soul, r'n'b, funk). Dowiaduje się o podstawowych zasadach rytmicznych rządzących w tych gatunkach (m.in. clave, synkopa, triola), roli instrumentów, formie, stylu etc. Wiedzę tę otrzymuje w formie krótkiej prezentacji teoretycznej, ilustrowanej poprzez przykłady z literatury muzycznej z omówieniem. Następnie wiedza jest stosowana praktycznie poprzez ćwiczenia rytmiczne, melodyczne, harmoniczne z naciskiem na improwizację. Po tym etapie wstępnym, następuje wybór konkretnych utworów z ww. stylistyk i praca nad nimi. Nad formą, charakterem, aranżacją. Studenci otrzymują podkłady do wszystkich utworów indywidualnych i zbiorowych, co pozwala im na samodzielną pracę niezależnie od zajęć.
W cyklu 2024/25-L:
Praca rozpoczyna się od ogólnej analizy opracowanego utworu.Zasadnicze znaczenie mają wiadomości o stylistyce utworu. Stylistyka utworu jest póżniej wyznacznikiem tworzenia "bazy muzycznej", czyli sposobu emisji, frazowania poczucia rytmicznego akcentowania fraz, skali muzycznej. W wyniku podejmowania prób śpiewu z różnymi formami akompaniamentu, różnymi tempami, wyborem rejestru wokalnego - tonacji a także próbą określenia formy następuje zasadnicza decyzja co do wersji stylistycznej. W dalszej kolejności podejmowane są próby zaaranżowania sposobu akompaniamentu - ustalenie formy utworu ( części), wprowadzenia charakteru akompaniamentu - bliski do oryginału czy ze zmienioną całkowicie aranżacją. Ważnym problemem do rozstrzygnięcia stają się elementy muzyki, takie jak harmonia, rytm fortepianowy kontrapunkt motywiczny, improwizacja. Student staje w obliczu zupełnie nowego instrumentarium ( tylko fortepian), zwykle innej harmonii i często nowej rytmiki utworu. To tak jak tworzenie nowej , innej aranżacyjnie wersji utworu oryginalnego. Praca z akompaniamentem daje ogromną możliwość poszerzenia i poszukiwania wrażliwości muzycznej a także nowych sposobów interpretacyjnych. |
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
W01 - zna podstawowe cechy stylistyk będących przedmiotem kursu. Rozumie ich rolę w kształtowaniu utworu muzycznego. (SAW_W02)
W02 - zna podstawową literaturę muzyczną z obu stylistyk, potrafi opisać ich cechy na podstawie przykładu muzycznego (SAW_W01)
U01 - wykonując utwór latynoamerykański bądź groovowy, potrafi użyć właściwych środków stylistycznych i artykulacyjnych osiągając właściwy dla danego stylu rezultat. (SAW_U01)
U02 - potrafi zaplanować formę utworu, narrację, oraz wstępną aranżację - (charakter części, chórki etc.) (SAW_U02)
K01 - potrafi współpracować z akompaniatorem oraz z innymi wykonawcami nad wspólnym przygotowaniem utworu/utworów do publicznej prezentacji. (K_K01)
K02 - potrafi merytorycznie przekazać uwagi dotyczące "stylowości" wykonania w trakcie wspólnej pracy z innymi wykonawcami (K_K03)
Kryteria oceniania
Zaliczenie na podstawie pracy na zajęciach w ciągu semestru.
Literatura
Przykłady muzyczne z twórczości artystów latynoamerykańskich i afroamerykańskich. Playlisty z takimi utworami przygotowywane są na bieżąco w zależności od potrzeby i omawianych tematów.
Przykładowi artyści obu nurtów:
Latynoamerykański:
Astrud Gilberto, Antonio Carlos Jobim, Buena Vista Social Club, Ibrahim Ferrer, Omara Portuondo, Sergio Mendez, Caetano Veloso, Gal Costa, Chavela Vargas,
Afroamerykański:
James Brown, Aretha Franklin, Randy Crawford, Nina Simone, wytwórnia Motown, Stevie Wonder, Michael Jackson, George Duke.
W cyklu 2024/25-L:
Jako materiał muzyczny służą aktualnie opracowywane utwory podczas zajęć z interpretacji piosenki . Wiadomości teoretyczne przekazywane są od prowadzącego w zależności od omawianego zagadnienia z teorii muzyki (zasady muzyki, harmonia, historia muzyki ). Polecana przeze mnie jest pozycja: W.K. Olszewski : Sztuka aranżacji w muzyce. PWM Kraków 2020. |
Uwagi
W cyklu 2024/25-L:
Często studenci opierają się na istniejących, osłuchanych wersjach wykonawczych. Zachęcam również do poszukiwania swoich własnych , odmiennych od oryginału sposobów interpretacji utworów. |