Historia muzyki WA/A/HMuz

Po zakończeniu kursu student powinien wiedzieć, jak wyglądał rozwój muzyki popularnej w kolejnych dekadach XX wieku; powinien umieć odróżniać style (np. jazz tradycyjny od nowoczesnego) i rozpoznawać ważniejszych artystów - w zakresie omawianym na zajęciach. Po zakończeniu kursu student powinien być zdolny do wykonania samodzielnej analizy wybranych zjawisk (np. polski jazz), umieszczając je w kontekście chronologicznym, czyli wobec zjawisk poprzedzających (inspiracji) i następujących (wpływów).

W zakresie wiedzy jest to odróżnianie gatunków i stylów muzyki pop (oraz charakterystycznych dla danego stylu artystów) na podstawie przyswojonych informacji, ale także dzięki praktycznemu "osłuchaniu", co zapewniły zajęcia oraz baza materiałów w grupie FB. Student rozpoznaje rodzaj muzyki i umie go zdefiniować, podając jego charakterystyczne cechy.

W zakresie umiejętności student potrafi wyszukiwać odpowiednie utwory (do występów, spektakli, filmów), bazując na zdobytej wiedzy. Porusza się po dyskografiach artystów, wie, gdzie i jak szukać repertuaru dla siebie.

W zakresie kompetencji ważnym aspektem zajęć jest grupowe (wspólnotowe) tworzenie muzyki. Dla studentów aktorstwa zainteresowanych teatrem muzycznym cały kurs jest punktem wyjścia do dalszej zbiorowej pracy.

Reasumując:

W zakresie wiedzy student posiada perspektywę poznawczą i rozumie zależności w zakresie kanonu polskiej i światowej muzyki rozrywkowej XX wieku, a także teatru muzycznego rozumianego jako współczesna scena musicalowa (ostatnie stulecie) – (SAW_W01). Student zna elementy dzieła muzycznego o formie musicalu (rozumianego jako teatr muzyczny z prymatem fabuły) oraz rozumie ich wzajemne relacje, orientuje się w budowie formalnej utworów w stopniu niezbędnym w pracy aktora wokalisty – (SAW_W03 ). Student zna także elementy dzieła muzycznego oraz rozumie ich wzajemne relacje i orientuje się w budowie formalnej utworów w stopniu niezbędnym do profesjonalnych działań wokalnych – (SAW_W04 ). W zakresie rozumienie kontekstu dziedzin sztuki student posiada wiedzę na temat stylów i gatunków współczesnego teatru musicalowego (SAW_W05 ), W zakresie umiejętności student potrafi tworzyć rozbudowane pisemne i ustne wypowiedzi z zakresu sztuk muzycznych w oparciu o wiedzę teoretyczną zdobytą w procesie kształcenia, także w języku obcym (SAW_U03 P7S_UK H).

Prowadzenie zajęć z wykorzystaniem zamkniętej grupy na FB daje wykładowcy możliwość obserwowania aktywności studentów - kto i ile razy otwierał linki, które premierowo prezentowane są na każdych zajęciach (zdarza się, że studenci zaglądają jeszcze przed zajęciami do materiałów zamieszczonych przez wykładowcę, ciekawi czekających ich tematów). Jest to jednak kryterium dodatkowe, niejako „efekt uboczny” stosowanej techniki. Główne metody dydaktyczne, służące realizacji i weryfikacji osiągniętych przez studenta efektów uczenia się, przypisanych do danego przedmiotu, to stopień znajomości prezentowanych materiałów oraz towarzyszącego im wykładu, udział w dyskusji i aktywność na zajęciach. Esej zaliczeniowy wymagany jest na koniec II semestru (historia musicalu), jako że historia muzyki popularnej stanowi przygotowanie do historii musicalu.

Aby zaliczyć I semestr student musi znać chronologię rozwoju muzyki popularnej XX wieku z podziałem na gatunki (m.in. jazz, rock), znać artystów reprezentatywnych dla danego gatunku i ich najważniejsze dzieła oraz posiadać ogólną orientację w ich repertuarze. Poza tym student musi wykazać się znajomością omawianych nurtów (np. jazz nowoczesny, muzyka hipisów, poezja śpiewana). Kryterium oceny stanowi znajomość najważniejszych utworów muzyki popularnej oraz ich wykonawców (duży nacisk kładziony jest przez prowadzącego na innowatorów i na przełomowe dzieła czy wydarzenia w historii muzyki). Osobne kryterium to świadomość studenta, że każdy gatunek, rodzaj czy nurt muzyki wypływa ze zjawisk wcześniejszych i jest ich rozwiniętą kontynuacją. Aby zaliczyć przedmiot student powinien wykazać się ogólną znajomością panoramy muzyki popularnej XX wieku (także polskiej), co sprawdzane jest przez prowadzącego poprzez konsekwentne zachęcanie studentów do dyskusji: co w muzyce danego okresu było jej inspiracją, co będzie jej kontynuacją, z jakimi wcześniejszymi kompozycjami kojarzą się nowe. W rozmowie indywidualnej oraz w dyskusjach grupowych weryfikowana jest zasada "ciągłości": historia muzyki jest bowiem nieustającą kontynuacją, twórczym procesem, w którym żadne lub prawie żadne zjawiska nie znikają bez śladu. Po zajęciach zaliczeniowych – ostatnich w semestrze – wykładowca wystawia oceny semestralne.

Podstawowym źródłem informacji o historii muzyki jest Internet, ponieważ daje możliwość zapoznania się z omawianymi nagraniami. Pośród nielicznych polskich pozycji książkowych najbliższa programowi jest "Historia jazzu" - dwie różne książki o tym samym tytule napisali Andrzej Szmidt i Jacek Niedziela. Trzytomowa "Historia polskiej muzyki rozrywkowej" Dariusza Michalskiego to najpełniejsze kompendium dotyczące muzyki popularnej XX wieku w Polsce.

Wykładowca poleca fakultatywnie swoją książkę "Satysfakcja - historia The Rolling Stones", ponieważ ukazuje ona szerokie tło kultury popularnej na przestrzeni ostatniego półwiecza i omawia szereg zjawisk towarzyszących karierze tytułowego zespołu, jak pieśni protestu, rywalizacja pomiędzy The Rolling Stones i The Beatles, ruch hipisowski i jego załamanie, etc. Jest to "literatura uzupełniająca". Zalecane jest również obejrzenie trzech filmów, dwóch fabularnych i dokumentu, które dają obraz kontekstu muzyki popularnej: "The Last Waltz" (reż. Martin Scorsese, 1977), "The Blues Brothers" (reż. John Landis, 1980) i "The Commitments" (reż. Alan Parker, 1991). Na wszystkich zajęciach studenci zapoznają się z nagraniami video wybranych utworów składających się na kurs historii muzyki pop XX wieku. Fakultatywnie w trakcie całego kursu wykładowca poleca studentom filmy dokumentalne i biograficzne obrazujące omawiane zagadnienia.